‘Een 5 voor natuurkunde. Stom vak!’. ‘Lieverd, vorig jaar begon je met een 3,5 dus dat is 1,5 punt winst!’ Natuurlijk zie ik graag dat mijn kind straks zijn papiertje van de middelbare school haalt en dat hij zich later financieel kan redden. Maar ik vind het ook belangrijk dat hij lekker in zijn vel zit, zelfcompassie ontwikkelt, ontdekt wie hij is en wat hij echt wil in het leven.
Soms stonden er jongeren op school of bij het huiswerkinstituut waar ik werkte, huilend aan mijn bureau. Omdat ze boven hun kunnen werkte of omdat ze liever met hun handen aan de slag gingen en van hun ouders niet naar een ‘lager’ schoolniveau mochten. Ik realiseerde mij dat ik ook zo’n curling ouder was en dat niet meer wilde zijn. Mijn perfectionisme legde ik op aan mijn zoon.
Ik ben een streber, altijd al geweest. Mijn ouders kregen van de kleuterjuf te horen dat ik geen schaar kon vasthouden en daarom beter naar het speciaal onderwijs kon. Dat gebeurde uiteindelijk toch niet. In groep 8 zei de leraar dat als ik heel erg mijn best zou doen misschien het lbo (was vroeger het lager beroepsonderwijs) kon halen, maar daar had hij eigenlijk een hard hoofd in. Misschien dat ik daarom eigenwijs als ik ben des te meer de havo wilde gaan doen.
In de Zaanstreek waar ik toen woonde was havo-vwo gescheiden van andere niveaus en werd ik niet toegelaten op basis van het advies basisonderwijs. In Amsterdam kreeg ik wel de kans en kwam ik in het eerste jaar in een gecombineerde groep mavo-havo-vwo. Het betekende lange reistijden, bijlessen en vaak tot midden in de nacht huiswerk maken. Maar ik heb de havo gehaald, overigens net als twee hbo-opleidingen erna.
Achteraf vraag ik mezelf wel eens af wat ik mezelf heb aangedaan. Bijna alles draaide om presteren. Fouten accepteerde ik niet van mezelf met als gevolg dat ik op mijn tenen liep, faalangstgedachten ontwikkelde, voortdurend stress had en mezelf minderwaardig voelde. Natuurlijk heeft mijn streven naar het hoogst haalbare mij ver gebracht maar van binnen was ik ongelukkig.
Met Eigen Innerlijke Kracht wil ik het verschil maken voor meiden, die net als ik toen, worstelen met hun onzekerheid, (hoog) gevoeligheid en/of faalangst. Ik wil een bijdrage leveren aan een positieve switch zodat zij ontdekken en zijn wie ze werkelijk zijn. Van hun valkuil een kracht maken en daarbij stralend en lichter door het leven gaan. Als ze op jonge leeftijd niet met mij in aanraking komen dan begeleid ik ze ook graag op latere leeftijd, mits ze bereidt zijn echt die life-change te willen maken. Juist omdat ik als geen ander weet hoe het is en dat een gelukkig(er) leven echt kan!
Voel je welkom om contact met mij op te nemen. Ik vertel graag meer over mijn zielswerk!
Warme groet,
Thamar Philips